Kiedy skończyłem gimnazjum wszyscy moi znajomi dzielili się na takich, którzy całe dnie spędzali przed komputerem oraz tych, którzy woleli spotkania ze znajomymi od gry w piłkę nożną, będącą według nich dziecinadą. Na szczęście nie posłuchałem ich i postanowiłem pozostać przy swoim aktualnym hobby.

Gdy dowiedziałem się o amatorskich rozgrywkach Playarena niezwłocznie postanowiłem zagłębić się w temat. Szybko uświadomiłem sobie, że to, co oferuje darmowa liga może pomóc mi w rozwijaniu swoich sportowych zainteresowań. Zachęcałem do gry znajomych, jednak większość z nich kiwała tylko z politowaniem głową.

Kiedy jednak pewnego razu oświadczyłem, że zamierzam zacząć trening i mam zamiar wywalczyć coś w lidze jako komentarz usłyszałem: „Tego się nie da pogodzić”. Mimo to, mając sporo obowiązków oraz naukę postanowiłem każdą wolną chwilę poświęcać na grę. W końcu zdecydowałem się na założenie drużyny. Wraz z kolegami, którzy dali się do tego namówić, zaczęliśmy swoje zmagania w miejskiej lidze.

Przed pierwszym meczem rozpierała mnie duma - byłem pewien zwycięstwa. Jednak rozczarowanie przyszło dość szybko bo już po 15 minutach było beznadziejnie. Wystąpiliśmy wtedy w niepełnym składzie. Zmęczenie było ogromne. A sam wynik zatrważający. Jednak nie chciałem tak szybko rezygnować i postanowiłem popracować nad formą.

Pierwsze treningi były naprawdę męczące. Brakowało nam zarówno siły, jak i umiejętności. Pomimo tego naprawdę dość ostro trenowaliśmy. Niestety nie zauważałem większych postępów. Sytuacja ta trwała przez dłuższy czas, ale nagle wszystko diametralnie się zmieniło. Wreszcie w naszym zespole pojawiło się zgranie, co było kluczem do sukcesu.

Po czasie każdy znał już swoje miejsce na boisku, a gra zaczęła się układać. Drużyna prezentowała się coraz lepiej. Wreszcie przyszedł czas na kolejny mecz w lidze. Tym razem walka była naprawdę wyrównana. Po godzinie gry nadal był remis. Nikt nie miał już sił, ale kiedy zobaczyłem grupkę osób dopingujących nasz zespół poczułem dreszcz adrenaliny i całe zmęczenie oraz zniechęcenie do dalszej gry zniknęło.

Tak niewiele było trzeba, aby wygrać. Ci przypadkowi kibice dodali mi wiary w siebie. Wtedy zrozumiałem, że musimy wygrać ten mecz. Przestałem traktować to tylko jako zabawę. Postawiłem na nogi siebie i całą drużynę, co przyniosło błyskawiczne efekty. Szybko strzelone trzy bramki dały nam zwycięstwo. Nie myślałem wtedy o niczym innym, nic się dla mnie nie liczyło. Tylko radość z pierwszego zwycięstwa. Było to coś niesamowitego. Dla takich chwil warto żyć.

Każdy kolejny mecz stawał się przyjemnością i nagle wszystko zaczęło nam wychodzić. Od tej pory wiele zmieniło się w życiu moim oraz członków zespołu. Nie tylko regularnie gramy, ale pracujemy też nad lepszą formą. Ważne jest również to, że wielu z nas więcej czasu spędza na świeżym powietrzu uprawiając sport, a nie w domu przed telewizorem.

Piłka nożna nauczyła mnie również kilku ważnych rzeczy. A mianowicie, nawet jeżeli coś wydaje Ci się nieosiągalne, nie wolno z tego rezygnować, bo nawet najwyższy szczyt można osiągnąć wchodząc na niego małymi krokami. Dzięki dużej liczbie zajęć, czyli pracy, szkole, treningom nauczyłem się doskonale planować swój czas i wykorzystywać każdą minutę. A co najważniejsze teraz już wiem, że jeżeli tylko zechcę mogę realizować swoje marzenia.